برنو :

 برنو دومين شهر بزرگ كشور جمهوري چك است كه در جنوب شرقي اين كشور قراردارد .برنو مركز نفوذ قدرت قضايي چك است. استوديو تلويزيون چك در اين شهر قرار دارد و يك ايستگاه راديويي و يك شبكه تلويزيوني كوچك محلي نيز دارد.

برنو از مراكز نمايشگاهي در ميان بزرگترين مراكز نمايشگاهي اروپاست .اين درجه بالا اولين بار با اجرا در 1928 و نمايش رسوم و نمايشگاهاي تجاري كه در برنو جريان داشت  آغاز  شد . اين شهر براي ميزباني از مسابقات موتور سواري نيز شناخته شده است.اين آيين در 1930 شروع شد و بيشتر مسابقات مهم جاده و جام جهاني پرش با اسب در اين شهر برگزار مي شود . وديگر مراسم رقابت هاي بين المللي آتش بازي است.اين مراسم معمولا يك صد يا دويست هزار نفر بازديد كننده در روز آغازينشروع به كا مي كند

مناظر مهم شهر هم شامل قلعه  و استحكامات نظامي است كه بر فراز تپه پترو قرار دارد . برنو همچنين با يك طبيعت دل نواز احاطه شده است

اما آنچه برنو را براي ما ايراني ها بيشتر از پيش مهم و دوست داشتني جلوه مي دهد وسيله اي بوده كه سال ها پيش براي اولين بار در اين كشور ساخته مي شد و توانست بخش بزرگي از تاريخ كشور پهناورمان را به خود اختصاص دهد . اين وسيله چيزي نيست جز تفنگ برنو . تفنگي كه توانست به خوبي براي خود اسم و رسمي در ايران پيدا كند . شايد وقتي برنو در كشور چك ساخته شد كسي فكر نمي كرد بزرگان تاريخ ساز كشور مان روزي اين اسلحه را بدست بگيرند .

اين تفنگ در سال 1924 در كشور چكسلواكي سابق و جمهوري چك كنوني ساخته شد. پروسه تكميل شدن اين اسلحه تا سال 1942 طول كشيد.اين اسلحه طرح تكميل شده تفنگ معروف آلماني ها به نام موزر است كه سرانجام با كيفيت بالا به پايان رسيد. اين اسلحه بلافاصله بعد از جنگ جهاني اول ساخته شد .طول لوله تفنگ برنو 600 ميلي متر است كه 150 ميلي متر از موز كوتاه تر است

برنوهاي كه در خود شهر برنو ساخته شده اند داراي سريال مخصوص به خود هستند و تنها راه شناسايي آنها به شمار مي آيد . برنويي كه داراي سريال    1234 T3به طور يقين در شهر برنو توليد شده است. برنو با اسم vz. 24 شناخته مي شود كه در به طور گسترده در كشورهايي چون روماني ،ايران ، گوتمالا، چين و .... مورد استفاده قرار گرفته است .در جنگ جهاني دوم در سال 1938 اشغالگران آلماني دست به توليد اين تفنگ زدند و كارخانه خود را در جمهوري اسلواكي كنوني برپا كردند.ساخت اين اسلحه براي آنها بسيار آسان بود چون بسيار به موزر شبيه بود  .

برنو خيلي سريع راه خود را به سمت ايران پيدا كرد و اين اسلحه در زمان حكومت رضاه شاه پهلوي به عنوان اسلحه سازماني ارتش ايران برگزيده شد. ايران هرگز به آلمان سفارش نداد و كشور چك را براي تهيه سفارشات خود ترجيح داد.  در سال 1309 چك دو نوع برنو براي ايران توليد كرد كه با نام هاي برنو بلند و برنو كوتاه شناخته مي شوند . در سال 1319 (1940) كارخانه مسلسل سازي در تهران اقدام به توليد برنو تحت ليسانس كشور چك كرد . ابتدا يك كپي از مدل 1309(1930) كه به زودي با مدل تقريبا اصلاح شده 1328(1949) كه به برنو كوتاه شناخته است جايگزين شد . تنها تفاوت بين تفنگ ساخت ايران و هم نوع آن در چك، مارك روي بدنه است كه در نوع ايراني به جاي كلمه برنو نوشته شده "ساخت اسلحه سازي ارتش" . برنو اسلحه استاندارد پياده نظام ايران بود تا اينكه با اسلحه نيمه اتوماتيك و آمريكايي M1 Garand  در سال 1339 (1960) جايگزين شد. براثر اين كار برنو محدود به ژاندارمري شد .در حالي كه قبل از آن استفاده  بسيار گسترده اي داشت.  در سال 1349 (1970) به بعد برنو صرفا در جشن ها و مناسبات تشريفاتي مورد استفاده قرار مي گرفت.

اوُ شيپهَ اسب كالهَ / هِي ها دِ گوُشم     دِ داغ بِرنوُ وِ شوُ / مِه سي بَپوشِم